❤ آنـــــــدیا فرشـــــته کوچک مـــــن ❤

10سال گذشت ... 10 سال از سنگین تر شدن  تپش های خطوط قرمز جسمیم گذشت ... 10 سال از بزگ شدن ناگهانی روح سرگردان بی دغدغه ام گذشت ... 10سال از رفتارهای خام نیم پز شده فعلی ام گذشت ... باورم نمیشود که فقط 10سال گذشت ... چقدر کشدار گذشت،کشدارتر از یک قطعه پیتزای داغ ... گویی یک 10ساله ی 40 ساله گذشت ...           با هم بودن ما 10 ساله شد......     امسال برخلاف سالهای گذشته برای جشن سالگرد ازدواجمون هیچ حسی برای انجام هیچ ایده  نداشتم....حسابی در گیر کار و شیفت بودم... اما از آنجاییکه آندیا عاشق کیک و شمع و مراسم های اینجووریه....نخواستم خالی از اینه...

بهانه من عزیز تر از جانم زود بزرگ نشو مادر کودکیت را بی حساب میخواهم . در پناهش جوانیم را....... زود بزرگ نشو فرزندم قهقه بزن جیغ بکش گریه کن لوس شو بچگی کن ولی زود بزرگ نشو تمام هستی ام . آرام آرام پیش برو ... آنسوی سن وسال هیچ خبری نیست گلم.هر چه جلوتر میروی همه چیز تند تر از تو قدم بر میدارد . حالا هنوز دنیا به به پای تو نمیرسد از پاکی . الهی هرگز هم همقدمش نشوی هر گز ... همیشه از دنیای ما آدم بزرگ ها جلوتر باش... یک قدم دو قدم ... ولی زود بزرگ نشو مادر. آنجا که عمر وزن می گیرد دنیا به قدری سبک میشود که هیچ هیجانی برای پیمودنش نحواهی داشت . آنسوی...

چند روز پیش باران بارید...ریز و نم نم ....هوا بهاری بود نه زمستانی..زیر آن بارش نرم . مادری بود و دخترکی که لباسش کم بود برای رسیدن به خانه چاره ایی نبود باید خیابان یکطرفه را بالا میرفتند... هر دوشان شاید خیس آب آسمان میشدند مادر دلش میلرزید وقتی به پاهای لرزان کودکش فکر میکرد در خیابان تنها و بی چتر...... ناگهان دری از جنس نور برایشان باز شد..دری که شاید بیشتر هم باز بود اما دیدنش پشت ان ابرهای نمدار وسنگین همیشه کار مشکلی ست.. بخصوص که وقتی ابرهای تیره سینه ها را هم گرفته باشد آنروز مادر و دختر زیر باران آواز خواندند و پا کوبیدند..از روی چاله های آب پریدند.. و اجازه دادند که باران&...

امسال بلندترین شب سال یا همون یلدای خودمون چون مامان جون و باباجون تنها بودن رفتیم همه اونجا و خوش گذشت.... البته دایی مجید و خانواده نیومدن چون وسط هفته بود بهانه مدرسه فردا پارسا و گلسا  رو اوردن و نیامدن...... دخترم ... یلدا را دوست دارم در چشمان قشنگ یلدا برق ثانیه ها را می بینم ! همان ثانیه هایی که ... به قدر یک لبخند کوتاهند   و   به قدر یک لبخند با ارزش ... یلدا را دوست دارم چون با نگاه مهربانش می گوید :   رمز ماندگاری ثانیه ها در کنار هم بودن همدل بودن و نشاندن ل...

این روزا یکی از بهترین و خوشایندترین کارایی که انجام میدی نقاشیه که البته با توجه به سن و سالت و اینکه کلاس نمیری......خوبه یعنی عالیه..... خلاصه تا چشمت به کتابای ما میوفته تو هم دفتر و مداد رنگیات و روسرما هوار میکنی و خلاصه  میخوای پابه پای ما بیای امروز چند نمونه از این نقاشی ها رو که با موبایل عکسشون و داشتم واسه نمونه کار توی وبلاگت  میزارم...تا در اینده بدونی چه هنرمندی بودی مامانی جووون این و با خمیر بازی درست کردی پرنده هستن ایشوووووون ماااااااهی این جزو اولین خونه هایی که میکشیدی سر سره-صندلی- الاکلنگ یه عروس هستن ایشون و یه زنبور...

دیشب هوا خیلی سرد بود..... وامروز صبح که پرده اتاقمون و زدم کنار دیدم داره برف میباره..... آنقده خوشحال شدم که نگو...... امروز 13 آذر اولین برف پاییزی  شهر من به زمین نشست.... تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت میتوان گفت که من چلچله باغ توام مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف سخت محتاج به گرمای توام  . . .   اینم اولین عکسهایی برفی دخترک در پاییز 95 روز پشت بوم خونه اینم یکی از مزایای طبقه پنجم بودنه دیگه یه جای دنج و آروم البته شاید زیبایی طبیعت و پارک و نداشته باشه ولی وقتی یه جوجه داری اینجا بهترین جا واسه برف بازی...

بهترین فصل برای من پاییزه عاشقشم با اینکه همیشه تفسیرهای غم انگیزی ازش شده ولی من دوست دارم این فصلو مخصوصا ماه آبان..اصلا برای من پاییز زنده شدنه تلاش و تکاپوس شاید چون همیشه عاشق مدرسه رفتن بودم این حس خوب بر میگرده به دوران درس و مدرسه .... جمعه گذشته تصمیم گرفتیم بریم پارک ملت... طبیعت رنگ پاییزی به خودش گرفته بود هرچی از زیباییش بگم کم گفتم حتی عکسا نمیتونن زیبایی که با چشم دیده میشن منتقل کنن..خیلی خیلی خوش گذشت چون هوا هم آفتابی و عالی بود و حسابی از منظره لذت بردیم . دخترکم از این همه رنگارنگی این فصل زیبا حسابی به وجد اومده بود و تا دلش خواست دوید و دوید.... ...

اول مهر آغاز سال تحصیلی 95 بود و مثل سال گذشته با اندیا خانووووم راهی مهد شدیم راستی یادم شد سلام کنم....سلام و هزاران سلام بعد از یه غیبت چندیم ماهه امان از دست این فضاهای مجاااازی تلگرام و اینستاگرام که نمیزارن ادم یه سری به وبلاگ دخملیش بزنه.... این روزاااا خیلی همه گرفتارن .....همه سرشون توی موبایلشونه......دیگه کی ادم وقت میکنه بیاد توی وبلاگ. ولی امشب یهو هوس کردم بیام اینجا و یه کم حرف بزنم و عکس بزارم بیخیال تلگرام و اینستاگرام بابا....... عصر جمعه هست و حسابی دلگیر...بابایی سرکاره ومن و تو توخونه تنهاییم عصر جمعه به اندازه کافی دلگیر هست چه برسه به اینکه جمعه هم باشه اندیا طبق معم...

روزی که به دنیا آمدی،من متولد شدم... و از آن روز هم دخترم شدی و هم همه چیزم... دختر آسمانی من، جهانم با تو شکرانه هایش بیشتر است و تو عاشقانه ترین باور خواب و بیدار منی... گوشه دلم روز به روز را با نگاه رو به تکامل تو آغاز می کنم... سپاس خدایی که گیلاس باغ بهشت را به من عطا کرد... سایه خدای عشق بر قلبت مدام دخترم... امروز برایم تکرار آن روز فراموش ناشدنی است... روزی که ... پلک جهان می پرید دلم گواهی میداد اتفاقی می افتد ولحظاتی بعد فرشته ایی از آسمان فرود آمد در دامن من دنیا صدای گریه کودکی را شنید که امروز تنها بهانه برای خندیدن من است  ...

تولدت  مبارک عشق مامان 13 تیر 1391 ساعت 14:40 بیمارستان رضوی -مشهد دخترم : تمام زندگی من ، من باز هم برای تو می نویسم زمینی شدن تو فرشته آسمانی ام را تبریک میگویم دخترم ,نبض زندگیم، من برای تو و خدای مهربان می نویسم . پروردگارا   وقتی به فرزندم که پاره وجود من است نگاه میکنم معجزه تو را با تمام وجود حس میکنم معجزه یعنی فرزند من از وقتی با یک سلول در وجود من رشد کرد و من با تمام سلول هایم حسش کردم تا وقتی تو توان به دنیا اوردنش را به من دادی خدایا معجزه یعنی فرزند کوچک من که بعد از زمینی شدنش  هنوز به بوی تن من و نبض من عادت دارد ...